Er zijn geen paarden in Brussel

‘Er circuleren geruchten over jonge mannen als ik die loodgieter worden en toch worden teruggestuurd. Loodgieter worden is dus geen oplossing. En er zijn geen paarden in Brussel, dus galoppeer ik door de straten gehurkt over mijn pruttelende pizzabrommer. Maar de zotste dromen denderen door mijn brein. Moet ik een handel opzetten in vliegende tapijten? Fijngemaasde zachte truien in vele kleuren verpatsen? Antiquiteiten uit oude bazaars opkopen? Tv-kok worden met unieke pikante Afghaanse gerechten?’

Ze heten Svetlana, Teliwel, Nozizwe, Zaki, Abdulkarim en Mohammed. Ze komen van ’t Zuiden; van Zimbabwe, Afghanistan en Somalië, maar evengoed van Rusland. Ze ontvluchtten hun thuisland voor oorlog, vervolging en geweld, en willen een nieuw leven in België. Men noemt hen asielzoekers maar het zijn net mensen. In korte verhalen geven schrijvers Rodaan Al Galidi, Rachida Lamrabet, Bart Demyttenaere, Pat Van Beirs, Do Van Ranst en Michael De Cock hun een stem en een gezicht. Literaire non-fictie van de bovenste plank.